Ταξιδιωτικοί προορισμοί.

Ο zero2one μου ζήτησε να γράψω πέντε αγαπημένους προορισμός, μόνο που δεν έχω. Είμαι νέος ακόμα υποθέτω. Ή μάλλον φοβάμαι πως θα είμαι εκτός θέματος. Ποτέ δεν έχω ευχαριστηθεί διακοπές. Όπως λένε κάτι καλά παιδιά ψάχνουμε το καλοκαίρι μας. Έτσι δεν υπάρχουν ταξιδιωτικοί προορισμοί γιατί σχεδόν πάντα όπου και να πάω κάτι πάντα γίνεται και περνάω στην τελική χάλια. Διαλύονται παρέες και τα νεύρα μου γίνονται χάλια. Ωστόσο θα γράψω για μέρες που ένιωσα ευτυχισμένος.

 

1.Υπάρχει μια φωτογραφία, τρεις κοπέλες και ένας άντρας ανάμεσα τους. Εκείνη την μέρα πετούσα ψηλά. Ήταν στο μέρος που σπουδάζω και βγήκαμε όλοι δολοφόνοι στο έντονο φως γιατί αλλιώς δεν θα βγαίναμε καλά καθώς ήταν σκοτάδι. Η κοπέλα που μας τράβηξε και οι άλλες τρεις που είχα αγκαλιά είναι τα διαμάντια μου, οι αγαπημένες μου. Απλά θέλω να πω πως δεν είναι ανάγκη να ξενιτευτείς από το σπίτι σου για να νιώσεις καλά. Τα καλύτερα και σημαντικότερα συμβαίνουν κυρίως εκεί!

 

2.Ιταλιά, 7ήμερη με το σχολείο. Πλακωμένους με όλους ήμουν καλά. Στην Βενετία άφησα να χαθώ κατά κάποιο τρόπο και ύστερα επέστρεψα στο μέρος του ραντεβού μας καθώς η μνήμη μου φωτογραφίζει. Ένιωθα ανακούφιση που ήμουν μόνος μου, στη Βενετία, με τη μουσική στα αφτιά μου να μου λέει πως τα ταξίδια έχουν αξία και ακόμα περισσότερο όταν είσαι μόνος στη διάχυτη μελαγχολία που σε χαρακτηρίζει. Πάνω στο «Μεγάλο Κανάλι» ένα 15χρονο καθόταν κοίταζε τα πλοιάρια και τους περαστικούς τραγουδώντας ψιθυριστά  νομίζω Kylie Minogue.

 

3.Ιταλία, 7ήμερη πάλι χαμένος. «όχου βαρέθηκα να σας ακολουθώ και να με διώχνεται», χάθηκα στα υπέροχα πλακόστρωτα στενοσόκακα της Βιτσέντσας, βρήκα μια εκκλησία και βάλθηκα να την παρατηρώ, ήταν απλή μάλλον σε αντιδιαστολή με την προσωπικότητα του, είχε κόκκινα τούβλα και βυσσινί κεραμίδια, χωμένη ανάμεσα σε καταπράσινα δέντρα που λόγω της άνοιξης είχαν ανθίσει και τα πουλιά τιτίβιζαν χαρούμενα στέλνοντας μακριά τη θλίψη της μη αποδοχής, εκεί θα μπορούσα να ζω για πάντα! όπως πάντα με μουσική!

 

4.Η πρώτη φορά που ανακάλυψα το βραδινό Μαγκαζέ. Την επόμενη μέρα είχα τα γενέθλια μου και τα κλεισμένα 19 χρόνια ήταν κάτι νέο για μένα και ήθελα να γιορτάσω καλά αφήνοντας την τελευταία ηλικία που ξεκινούσε με 1 μπροστά. Περπατώντας την Αιόλου και φτάνοντας κοντά άκουσα να παίζει Μαντόνα και ένιωσα πραγματικά σαν με καλοδεχόταν το μαγαζί, μπήκαμε μέσα και βολευτήκαμε κάπου στριμωχτά  για να πούμε την αλήθεια! η φίλη με την μπύρα, εγώ με το Κοσμοπόλιταν μου και τον χορό μου περνούσαμε καλά, νιώθαμε πολύ καλά. Έπαιζε ωραία μουσική και χαλάρωσα όπως σπάνια μου συμβαίνει, εκείνη τη βραδιά συνειδητοποίησα πως δεν έχω να φοβάμαι τα χρόνια που θα έρθουν φτάνει να υπάρχει ένα μαγαζί με μουσική και χορό και κόσμο που χαίρομαι να βλέπω για να ζήσω!

 

5.Μερικές φορές η φαντασία είναι ο καλύτερος ταξιδιώτης. Είναι αμέτρητες οι φάσεις. Μια φορά με θυμάμαι να πλαντάζω στο κλάμα στο πίσω κάθισμα σκεπτόμενος ότι μπορεί να γίνει ατύχημα και να πεθάνουν οι γονείς μου. Ο καλύτερος προορισμός μου δεν έχει έρθει ακόμα αλλά αναμένω…όπως πάντα το καλοκαίρι του έρωτα, αυτό θα είναι το καλύτερο καλοκαίρι με δύο καρδιές να χτυπούν. Μέχρι τότε θα είμαι εδώ, για πάντα εδώ…